Στο φως η αριστοκρατία της ωραία «Αχλάδας» στη ευχάριστη Φλώρινα

Σπάνιο δείγμα της αρχαίας χαλκοτεχνίας σε μέγεθος (διαμέτρου 55 εκ.) και καλλωπισμός, σε σχέση με αντίστοιχα της Σίνδου και της Βεργίνας, είναι 1 χάλκινο αγγείο καύσης πολεμιστή που βρέθηκε πλαισιωμένο από σιδερένια ξίφη, δόρατα και χάλκινο κράνος.


Ταφικές χρυσές προσωπίδες και χρυσά ελάσματα αντανακλούν το ηρωικό παρελθόν και τη φιλολογική σκοπός μέσω γενεαλογικών μύθων για την αρχή των βασιλέων Βακχιάδων της Λυγκηστίδας από την Κόρινθο με πατρώο ήρωα τον Ηρακλή. Έναντι στον πλούτο και στην αριστοκρατία, τα αναπόφευκτα της ζωής στην αρχαϊκή εποχή: μεγάλο ποσοστό παιδικής θνησιμότητας και ενηλίκων άνω των 45 ετών, σκελετικές αλλοιώσεις και τραυματικές παραμορφώσεις ιδιαίτερα στον ανδρικό πληθυσμό.

Την πρώτη εικόνα της αρχαίας Λύγκου σχηματίζει η διερεύνηση πλήθους ευρημάτων και σκελετικού υλικού από το εκτεταμένο νεκροταφείο διαχρονικής χρήσης στην Αχλάδα Φλώρινας. 6 χρόνια σκάβει η αρχαιολογική ομάδα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Φλώρινας με επικεφαλής την αρχαιολόγο Λιάνα Γκέλου, σε μια ολόκληρη έκταση 26 στρεμμάτων εντώς στα όρια επέκτασης λιγνιτωρυχείου της εταιρείας «Λιγνιτωρυχεία Αχλάδας Α.Ε.». Μέχρι σήμερα 1.299 τάφοι ήρθαν στο φως που χρονολογούνται από την ύστερη εποχή του Χαλκού (1.350 π.Χ.) έως τα βυζαντινά χρόνια (12ο αι. μ.Χ.). Οι πολυπληθέστεροι αποτελούν μέρος στην φάση μέσω 6ου και 3ου αιώνα π.Χ. αναδεικνύοντας την Αχλάδα σε έναν από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους της Μακεδονίας. Χιλιάδες είναι τα ευρήματα από τους κτερισμένους τάφους ταύτης της περιόδου, ακόμα τη χρυσή μακεδονική αριστοκρατία επιφύλασσε η τελευταία ανασκαφή (2018-2019) σχεδόν, στα τελειώματά της (δύο στρέμματα απομένουν για την ολοκλήρωσή της).

Εξι ταφές μνημειακών διαστάσεων οι οποίες, αν και συλημένες από τυμβωρύχους, διατηρούσαν σπουδαία κτερίσματα. Μαρτυρούν τον ηγετικό ρόλο κάποιων οικογενειών στην πολιτική και κοινωνική ζωή της αρχαίας Λύγκου κατά τα αρχαϊκά χρόνια. Μοναδικό για τη εκδοχή του εύρημα αποτελεί το χρυσό ωοειδές προσωπείο που εντοπίστηκε σε συλημένη ανδρική ταφή. Η Αχλάδα αποτελεί την τρίτη περιοχή στη γη της Μακεδονίας -μετά τα νεκροταφεία της Σίνδου και του Αρχοντικού Πέλλας- όπου αποκαλύπτεται νεκρική μάσκα, εξηγεί η κ. Γκέλου.

«Χρυσό προσωπείο και ελατήρια ενδυναμώνουν την εκδοχή των ερευνητών Σίνδου και Αρχοντικού, ομοίος με την οποία το ακριβή ταφικό έθιμο αναδικνύει τη φιλολογική άποψη για την καταγωγή των βασιλέων της Μακεδονίας από το Αργος και την Κόρινθο (Τημενίδες, Βακχιάδες) με πατρώο ήρωα τον Ηρακλή - γέννηση που δικαιολογούσε την αναγκοθέτηση πολιτικής ισχύος και επιδίωξης εδαφικών κατακτήσεων. Οι Λυγκηστές, σύμφωνα με τον Στράβωνα, κατάγονταν από τους Βακχιάδες της Κορίνθου που ήταν απόγονοι του Ηρακλή».



Τόσο η οπλική εξάρτυση με αμυντικά όπλα όσο και άλλα κτερίσματα (σιδερένια και χάλκινα ομοιώματα επίπλων) διαφοροποιούν τους νεκρούς από τους υπόλοιπους πολεμιστές. Χάλκινα κράνη «ιλλυρικού τύπου», χάλκινες περικνημίδες, σιδερένια δόρατα και ομοίωμα δίκυκλης αγροτικής άμαξας, χρυσά ελάσματα και αργυρές σόλες υποδημάτων, χρυσά και ασημένια εποφθάλμια, εδώλιο με καθιστή γυναικεία φυσιογνωμία σε θρόνο και σπάνιο λατρευτικό ειδώλιο - πλακίδιο καθιστής φτερωτής μορφής με κιθάρα/φόρμιγγα από εργαστήριο της Λήμνου, συνόδευαν τους νεκρούς στον άλλο κόσμο.

Σπάνιο δείγμα της αρχαίας χαλκοτεχνίας σε μέγεθος (διαμέτρου 55 εκ.) και καλλωπισμός σε σχέση με αντίστοιχα της Σίνδου και της Βεργίνας, συνιστά ένα χάλκινο αγγείο ανδρικά δαχτυλίδια καύσης πολεμιστή που βρέθηκε πλαισιωμένο από σιδερένια ξίφη, δόρατα και χάλκινο κράνος. Το αγγείο με λαβές ανοιχτής ανθρώπινης παλάμης παραπέμπει σε λεκάνη (ποδανιπτήρα) -σκευή συμποσίου- για το πλύσιμο ποδιών που ήταν το πρώτο μέλημα του οικοδεσπότη προς τους καλεσμένους.

Αν και το αρχαϊκό νεκροταφείο δείχνει συνεχή χρήση επί 280 χρόνια, η θέση του οικισμού της αρχαίας Λύγκου δεν έχει ακόμη εντοπιστεί. Τη ζωή των κατοίκων μολαταύτα εξηγεί η οστεολογική και παλαιοπαθολογική αναδίφηση σκελετικού υλικού από δαχτυλιδια ανδρικα skull 214 αρχαϊκές και κλασικές ταφές. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, εξόν από την υψηλή βρεφική και παιδική θνησιμότητα (2-7), ελάχιστοι ενήλικοι επιβίωναν μετά το 45ο έτος της ηλικίας τους. Οι συχνότερες παθήσεις προέρχονταν από τραύματα στα οστά και στους σπονδύλους που οφείλονταν στις χειρωνακτικές εργασίες (γεωργία, κτηνοτροφία κ.ά.). Τερηδόνα και πέτρα τόσο από την ανυπαρξία στοματικής υγιεινής όσο και από την κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε υδατάνθρακες και σάκχαρα, ταλαιπωρούσαν τους κατοίκους της αρχαίας Λύγκου.

Τα παλαιά και η ανθρωπολογική μελέτη της Αχλάδας επρόκειτο να παρουσιαστούν στο 33ο Αρχαιολογικό Συνέδριο (5-6 Μαρτίου) Θεσσαλονίκης, το οποίο όμως αναβάλλεται στο πλαίσιο μέτρων πρόληψης για τον κορωνοϊό.